Szanowni Państwo,
Przedstawiam apel o naprawę systemu tramwai wodnych. Kursują zbyt rzadko, mogłyby być bezpłatne, a w dalszej perspektywie, po pozyskaniu pasażerów, system mógłby być zintegrowany w pełni z systemem taryfowym komunikacji miejskiej. Prędkości mogły by być atrakcyjne- w Londynie system tramwaju wodnego jest w pełni konkurencyjny wobec prędkości systemu metra. W wielu miastach świata działają systemy szybkiego tramwaju wodnego który mógłby być wzorem.
Apeluję o wprowadzenie szybkiego, komercyjnego systemu tramwai wodnych w Pile, który np. byłby formą bezpłatnej komunikacji miejskiej i symbolem atrakcyjności turystycznej miasta. Systemu, który mógłby być wykorzystywany w sezonie zarówno przez turystów, jak i zwykłych mieszkańców w codziennych podróżach. Jak sądzę, możliwa jest częstotliwość co 20- 30 minut oraz prędkość handlowa- wraz z postojami- rzędu 25- 30 km(h), co powinno umożliwić powrót pasażerów w relacjach miejskich. Konieczna jest zmiana regulacji dot. dopuszczalnych prędkości na odcinku rzeki w granicach miasta Piła. Przystanie byłyby ulokowane w miejscach atrakcyjniejszych turystycznie i komunikacyjnie niż ma to miejsce obecnie.
System tramwai wodnych w Nowym Jorku
Apel Merkuriusza Polskiego- edycja pilska
Szanowni Państwo
Radni Miasta Piła
Tramwaj wodny w Tokio, cc wikimedia
dotyczy:
Tramwaje wodne. Apel do polityków miasta Piła
Szanowni Państwo,
Opisujemy temat tramwai wodnych. Jestem zdziwiony tragicznym stanem tramwai wodnych w Pile. Nie są nawet zintegrowane taryfowo z komunikacją miejską, choć możłiwe jest wprowadzenie przewozów w ramach komunikacji miejskiej. Polityka władz miasta sprawiła że ten teoretycznie najszybszy środek transportu miejskiego (pasażerski katamaran HSS Stena rozpędza się do 110 km/h)- w Pile jest najwolniejszym... Czy to zasługa miejskiej polityki?
W wielu miastach jest to popularny środek komunikacji- w Pile jest on zupełnie marginalnym środkiem transportowym, mimo- dość dobrych warunków- sieci wodnej, oraz długiej historii kursowania tramwai wodnych w tym mieście. Sieć linii tramwaju wodnego na zostałą po latach przerwy uruchomiona w 2014 r.
Dlaczego- władze miasta nie dostrzegają sieci dróg wodnych zgodnie z naukami ekonomicznymi- tj. jako kolejnego elementu infrastruktury transportowej miasta? W szeregu miast sieć kanałów wodnych jest przebudowywana, pogłębiana, powstają nowe przystanie, buduje się nowe szybkie śluzy lub szybkie podnośnie, odbudowuje się zniszczone lub ongiś zasypane kanały.
Transport wodny - okazuje się coraz bardziej atrakcyjny w momencie gdy sieć drogowa i szynowa zapycha się ruchem, ulega kongestii. Nowoczesny tabor- flota szybkobieżnych tramwai wodnych- osiąga bardzo konkurencyjne prędkości handlowe, które w miastach często oznaczają że to tramwaj wodny jest paradoksalnie najszybszym środkiem transportu.
Jak traktuje się- technicznie i teoretycznie- najszybszy środek transportu miejskiego w Pile? W Pile mieszkańców skazano na ofertę połączeń o charakterze turystycznym. Statki są powolne, rzadko kursują. Zamiast nowoczesnej infrastruktury, wykorzystuje się turystyczne statki - idealne do celów turystycznych czy jako uzupełnienie podstawowej oferty, ale nieodpowiednie do popularnej komunikacji rozkładowej i komercyjnej.
Tramwaje wodne Citycat w Brisbane, cc wikimedia
Szansą dla Piły jest:
- wprowadzenie tramwaju wodnego jako ważnego środka transportu w śródmieściu miasta, integracja taryfowa i rozkładowa, cykl kursowania nawet co 20 - 15 minut.
- wprowadzenie tramwaju wodnego jako podstawowego środka dowozu pasażerów do centrum miasta z kierunku północ- południe.
-wprowadzenie szybkobieżnej floty tramwai wodnych, przy czym prędkość handlowa (wraz z postojami) powinna osiągać 25- 40 km /h na całości trasy.
Miasto Cardiff także opiera się na tramwajach wodnych, cc wikimedia
W tej chwili tramwaje wodne w Pile mają jedynie charakter zabytkowy lub turystyczny, mimo że - tak być nie musi. Kursują rzadko i sporadycznie, mają zupełnie marginalną liczbę pasażerów. Istnieje wiele przykładów miast, w której komunikacja wodna jest pełnoprawnym przewoźnikiem miejskim.
Użytkowany w Pile tabor ma bardzo niskie prędkości komunikacyjne, w komunikacji śródlądowej prędkości mogą osiągać ok. 93 - 110 km/h (typ fastcraft lub fast ferry) ale zależy to od użytej floty, ale też geometrii i jakości kanałów.
Czy władze Piły planują jakieś zmiany w systemie wykorzystania tego środka transportu w regularnej komunikacji miejskiej? Ma on obecnie marginalny udział w przewozach miejskich, zagadkowo niskie prędkości komunikacyjne, i jest niezintegrowany taryfowo z komunikacją miejską.
Jak sądzę, rzeka stwarza dogodne warunki do wdrożenia sprawnej komunikacji w oparciu o system tramwai wodnych. Przypomnę, że są miasta, jak Wenecja, gdzie ta forma komunikacji zapewnia niemal całość potrzeb przewozowych, oraz jest wielką atrakcją turystyczną. Przy sprawnej organizacji, modernizacji, budowa nowej infrastruktury usuwa przeszkody w realizacji takich usług. Wystarczy średnia prędkość wraz z postojami rzędu 25- 40 km/h, by sieć tramwai wodnych zapełniła się podróżnymi- tramwaje wodne nie stoją w korkach lub na skrzyżowaniach. Czasy cumowania można skrócić do minimum.
Czy władze miasta zamierzają:
- zwiększyć prędkość handlową (raz z postojami) na sieci tramwajów wodnych do 25- 40 km/h? Pozwoli to na oparcie komunikacji miejskiej o tą obecnie raczej nieużywaną sieć transportową.
Tramwaj wodny typu City Cat
Kilka informacji o samym środku transportu:
Tramwaj wodny pojawił się w XIX wieku z chwilą upowszechnienia się napędu parowego na statkach. Nazwa jego pochodzi od tramwaju szynowego bardzo popularnego w tym samym wieku. Nie stanowił on dla niego konkurencji, a raczej był jego uzupełnieniem w dużych miastach, leżących nad rzekami z dużą liczbą kanałów.
Równie popularny był w dużych portach morskich np. Hamburg, gdzie do dzisiaj funkcjonują linie tramwajów wodnych oznaczone numerami. W Oslo tramwaje wodne wykorzystywane są latem do przewożenia turystów, natomiast zimą można dzięki nim dostać się z centrum miasta do wysp położonych na Oslofjordzie. Na Jeziorze Genewskim tramwaje wodne (fr. lokalnie: Mouettes Genevoises) obsługują cztery linie regularne pomiędzy pięcioma przystaniami na terenie Genewy, a korzystanie z nich odbywa się na podstawie biletów komunikacji miejskiej. Kursujące po rzece Menam tramwaje wodne (dzielące się na linie zwykłe, szybkie i ekspresowe) są ważnym elementem komunikacji miejskiej Bangkoku.
Lista miast opierających komunikację o tramwaje wodne i inen rozwiązania:
Cities and other places operating water buses and/or taxis include:
- Amsterdam
- Astana
- Auckland[1]
- Baltimore
- Bangkok
- Bordeaux
- Boston[4]
- Bratislava
- Bremen
- Brisbane
- Bristol
- Brunei
- Bucharest
- Buenos Aires, Tigre
- Cardiff
- Cap-Haïtien, Haiti (at Labadee beach)
- Cape Town
- Caye Caulker
- China: Cheung Chau, Chi Ma Wan, Peng Chau, Silvermine Bay
- Chicago
- Copenhagen
- Davao City
- Dubai
- Abras
- RTA water taxis (recently introduced)
- Erie, Pennsylvania
- Fort Lauderdale
- Galápagos Islands
- Gothenburg
- Älvsnabben ferry
- Paddan[6]
- Guangzhou
- Halifax Regional Municipality
- Hamburg
- Helsinki
- Istanbul[7]
- Jacksonville, Florida
- Karachi
- Kobe
- Kochi
- Kragerø and surrounding area, Norway
- Kristiansund, Norway
- Lake Ozark, Missouri[8]
- Laughlin, Nevada and Bullhead City, Arizona
- Lisbon
- London
- Long Beach, California
- Malta
- Manila
- Moscow (River tram[9])
- Mumbai (Catamarans and ferries)
- Nantes
- New York City
- New Zealand[10]
- Niigata
- Oklahoma City[11]
- Orlando, Florida
- Osaka
- Oslo
- Panama
- Paris
- Pittsburgh
- Plymouth
- Potsdam, Germany[13]
- Quad Cities, Illinois/Iowa[14]
- Rotterdam/Dordrecht[15]
- Sacramento
- Saint Petersburg
- Seattle
- Seoul[17]
- Sha Lo Wan, Tai O, Tuen Mun, Tung Chung (Urmston Road, Hong Kong)
- Shizuoka
- Singapore (Singapore River)
- Spalding (River Welland)
- Stockholm[18]
- Sydney
- Tallinn[19]
- Tampa[20]
- The Woodlands, Texas
- Tokyo
- Toronto
- Trinidad
- Vancouver
- Venice
- Victoria, British Columbia
- Walt Disney World[22]
- Wellington
- Winnipeg
- Xochimilco, Mexico City
- Yokohama
"In 2000, the
Mayor of London had put in riverboats for commuters along the
Thames, connecting with the
London Underground. The boats were quicker than the Tube, and were an immediate success. They accepted the London
Oyster cards and other through ticketing cards for commuters."
"
The
Cross-River Partnership, a
consortium of local authorities, private sector organisations and voluntary bodies, recommended the creation of a public body to co-ordinate and promote river services. This agency, provisionally titled the Thames Piers Agency, would integrate boat services into other modes of public transport, take control of Thames piers from the
Port of London Authority, and commission the construction of new piers.
[14]
The result was the formation in 1999 of London River Services, a wholly owned subsidiary of Transport for London.
Ken Livingstone's
Transport Strategy for London 2005 states that:
The safe use of the Thames for passenger and freight services should be developed. Passenger services will be encouraged, particularly services that relate to its cultural and architectural excellence and tourism. Use of London's other navigable waterways for freight, consistent with their roles for leisure use and as ecosystems, will be encouraged.[15]"
"
Greenwich Pier with TfL branding
LRS is responsible for integrating river transport with the rest of the public transport network, such as the Tube and buses. It promotes boat services under the London River Services brand, issuing timetables and river maps.
LRS is also responsible for directly managing eight piers on the river, and has invested in LRS-branded signage and passenger information.
Following its launch the service was criticised for its lack of subsidy for private boat operators.
[16] LRS now supports the Thames Clipper commuter service financially and has increased the peak service frequency to a boat every 15 minutes.
[14] In April 2009, the signing of a "River
Concordat" by London’s pier owners, boat operators, borough councils and Transport for London was announced, committing the various partners to improving ticketing, piers and passenger information, and to closer integration into the transport network.[17]"
"
These river services run to a timetable through the day with more frequent services during peak rush hour times. Most services run seven days a week, although some do not operate at weekends. Many operators offer discounted fares to
Travelcard holders. The main lines of operation are:
- Embankment – Woolwich
- Putney – Chelsea Harbour – Cadogan – Embankment – Blackfriars
The
catamaran-hulled vessels have on-board coffee bars, airline-style seating, are wheelchair-accessible and have bicycle racks. (The service runs every 20 minutes during the day, and every 30 minutes in the very early morning and evenings.)"
{In Paris} "only a punctuality rate of about 64%".
wg
http://en.wikipedia.org/wiki/Vogu%C3%A9oTyle, że mimo mniejszych niż Kinga rozmiarów dysponują mocą 2x110 KM lecz mają większe zanurzenie (1,20 m). Niemniej są bardzo funkcjonalnie i mądrze zaprojektowane.
http://en.wikiped...ogu%C3%A9o
Tramwaj wodny w Paryżu
Pilska.pl
